Czas Oktawy Bożego Ciała jest czasem szczególnej wdzięczności za niezwykły dar Eucharystii. Jaki był ten czas dziękczynienia, czas trwania w bliskości z Jezusem?
W czwartek 7 czerwca zakończyliśmy obchody Oktawy Bożego Ciała. Tego dnia, po Mszy św. o 18.30 wyszliśmy z Jezusem w Najświętszym Sakramencie w procesji wokół naszego kościoła, do czterech ołtarzy, z których biły słowa pełne Jezusowej miłości, słowa które w Uroczystość Bożego Ciała wskazywały nam Jego realną obecność pośród nas: Jestem tu…, Czekam na ciebie…, Wciąż ciebie szukam…, Poprowadzę cię…
Jego obecność – w składanej wciąż dla nas Ofierze Eucharystycznej, w tabernakulum i na każdej z naszych dróg…
Bo nie zostawił nas samych…
Ks. Proboszcz przypominał nam, że owocem pójścia za Jezusem w procesji eucharystycznej ma być pójście za Nim w naszą codzienność.
By nasze życie było miejscem działania Jego miłości… By była w nas wewnętrzna zgoda na przyjęcie i otwarcie się na Jego miłość, na Jego prowadzenie nas, na Jego głos: „Pójdź za mną”.
By było w nas otwarcie się na przyjecie Jego w Eucharystii, daru złożonego z Siebie samego…
Może wtedy naprawdę uwierzę, że to jest On – w Eucharystii, że to ta sama Miłość, która mnie pokochała, aż po krzyż… I która dziś mnie karmi swoim Ciałem.
Po procesji ks. Proboszcz błogosławił przyniesione przez nas wianki splecione z pierwszych kwiatów i ziół - symbol ludzkiej pracy i dar Boży służący ludziom i wszelkim stworzeniom. Podziękował również wszystkim, którzy trwali w adoracji Jezusa w Oktawie Bożego Ciała, tym, którzy przygotowali ołtarze, oprawę Mszy św. i procesji oraz dzieciom, które wytrwale gromadziły się wokół Jezusa sypiąc dla Niego kwiaty i niosąc różaniec.
Admin
