W Wielki Czwartek wspominamy ustanowienie Eucharystii, Sakramentu Kapłaństwa oraz rozważamy przykazanie miłości bliźniego, której wzór daje Chrystus. Tego dnia rano w katedrze, celebruje się Mszę Świętą Krzyżma, podczas której kapłani, zgromadzeni ze swoim biskupem, odnawiają swoje kapłańskie przyrzeczenia. Uczestnicząc we Mszy Świętej Wieczerzy Pańskiej, sprawowanej wieczorem, wspominamy Ostatnią Wieczerzę, jaką Jezus spożył ze swoimi uczniami w Wieczerniku Jerozolimskim. Uczestniczymy w tych samych wydarzeniach. Jezus bierze chleb i wino, przemienia je w swoje Ciało i Krew, daje nam jako pokarm.
Umywając nogi Apostołom, uczy nas miłości pokornej i gotowej do służby, daje nam przykazanie miłości. Msza św. w tym dniu ma wyjątkowy charakter. Przed Mszą świętą tabernakulum jest zupełnie puste. Hostie do Komunii wiernych powinny zostać konsekrowane podczas tej samej Ofiary. Należy konsekrować tyle chleba, żeby wystarczyło także do udzielenia Komunii świętej w dniu następnym. Szaty liturgiczne mają kolor biały, czyli paschalny. Śpiewa się uroczyście Chwała na wysokości. Podczas śpiewania tego hymnu rozbrzmiewają dzwony. Potem milkną aż do Wigilii Paschalnej.
Pierwsze czytanie z Księgi Wyjścia (12,1–8.11–14) mówi o żydowskim święcie Paschy. Przez wszystkie pokolenia Żydzi spożywali Paschę na pamiątkę wyjścia z ziemi egipskiej i zawarcia z Bogiem przymierza na Synaju. Jezus nadał tej uczcie nowy sens.
Mówi nam o tym drugie czytanie (1 Kor 11,23–26). Św. Paweł przekazuje opis ustanowienia Eucharystii. Przypomina słowa Jezusa: „To jest Ciało moje za was wydane”. Jak baranek został zabity, by uratować od śmierci pierworodnych w Egipcie, tak Jezus zostanie zabity, by wszystkich ludzi uratować od śmierci wiecznej. Jezus nad kielichem wina mówi: „Kielich ten jest Nowym Przymierzem we Krwi mojej”. Odtąd chrześcijanie sprawować mają pamiątkę śmierci i zmartwychwstania Chrystusa przez spożywanie Jego Ciała i Krwi.
W odczytywanej Ewangelii św. Jana (13,1–15) Chrystus wskazuje na motyw swojej śmierci. Podejmuje czynność symboliczną, niesłychanie wymowną i wstrząsającą – umywa nogi Apostołom. Ten, którego nazywamy „Nauczycielem i Panem”, wykonuje czynność niewolnika. Daje przykład służby. Pokazuje nierozerwalny związek Eucharystii z miłością bliźniego.
W modlitwie eucharystycznej przy słowach ustanowienia dodane są słowa „to jest dzisiaj”. To, co dokonało się raz w Wieczerniku, staje się w tajemniczy sposób realnie obecne.
Na zakończenie uroczystości następuje przeniesienie Ciała Chrystusa do specjalnie przygotowanej kaplicy adoracji – tzw. Ciemnicy. Trwa Adoracja. Ma ona być wyrazem wdzięczności za ustanowienie Eucharystii oraz modlitewnym czuwaniem z Chrystusem przeżywającym trwogę w Ogrójcu. Tabernakulum jest opróżnione i otwarte, gaśnie wieczna lampka, a ołtarz zostaje obnażony. Wchodzimy w czas Bożej męki…
(Przewodnik po Triduum Paschalnym, Gość Niedzielny)
W naszym kościele o godz. 18.30 zebrali się licznie wierni, aby we wspólnocie parafialnej z naszymi kapłanami uczestniczyć w tej wielkiej uczcie jaką jest Msza Święta Wieczerzy Pańskiej. Jak Ostatnia Wieczerza miała umocnić uczniów w wierze i jedności przed nadchodzącą męką, śmiercią i zmartwychwstaniem Jezusa, tak nas dziś w tej właśnie wspólnocie jednoczy Chrystus w Eucharystii. To piękne doświadczenie dla nas wszystkich. W sposób szczególny dziękujemy dziś Bogu za ofiarę Nowego Przymierza – Ciało i Krew Jego Syna, a także szafarzy Eucharystii – kapłanów.
W dniu ustanowienia Sakramentu Kapłaństwa, dziękowaliśmy naszym duszpasterzom, że wypełniając swoje powołanie na wzór miłości Chrystusowej, pragną kierować nasze serca ku Bogu. Obejmijmy ich swoją gorącą modlitwą.
Po Mszy św., w procesji, Ciało Pana Jezusa zostało przeniesione do Ciemnicy. Trwa Adoracja Największego Sakramentu – w Wielki Czwartek do godz. 23.00 .
W Wielki Piątek natomiast od 9.00 aż do Liturgii Męki Pańskiej.
Znajdźmy czas, aby zatrzymać się w ciszy przed Chrystusem, trwać przy Nim w modlitwie, do której On sam nas zaprasza.
Admin
