W sobotę 12 września odbyła się pielgrzymka Wspólnoty Żywego Różańca do Sanktuarium Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej w Rokitnie. Opiekunem pielgrzymów był ks. Proboszcz Krzysztof Walkowski. W zaciszu przyrody, z daleka od miast, w barokowej świątyni, w szczególnym dniu – kiedy Kościół w liturgii wspominał Najświętsze Imię Maryi – mogliśmy stanąć przed Cudownym Obrazem Matki Bożej Cierpliwie Słuchającej. Z sercami pełnymi dziękczynienia, z prośbami, z całym naszym życiem…
Byliśmy świadkami odsłonięcia Cudownego Obrazu, poznaliśmy historię rokitniańskiej świątyni, którą przez lata opiekowali się cystersi oraz dzieje niezwykłej ikony przedstawiającej Matkę Bożą z odsłoniętym uchem. Dzieje, które tak bardzo związane były z historią naszego narodu. Następnie wzięliśmy udział we Mszy św., którą koncelebrował nasz ks. Proboszcz. Po Mszy św. udaliśmy się na Kalwarię Rokitniańską, gdzie wśród pól, oliwkowego ogrodu, różanych plantacji, w wymownej ciszy ukryte są stacje Drogi Krzyżowej. Specjalnymi pojazdami elektrycznymi przemierzaliśmy kilometry krętych dróg. Naszymi przewodnikami po Kalwarii Rokitniańskiej byli: kustosz Sanktuarium ks. Józef Tomiak oraz kapłani posługujący w Parafii. Niezwykle wymowne rzeźby przedstawiające sceny z życia Chrystusa, słowa pochodzące z Ewangelii…- nie pozwalały przejść obojętnie. W czasie naszego pobytu w Rokitnie znaleźliśmy również czas, aby w ogrodach Sanktuarium delektować się ciszą i spokojem, odkrywać miejsca sprzyjające modlitwie i refleksji.
Następnym punktem naszej pielgrzymki był pobyt w pocysterskim zespole klasztornym w Paradyżu, będącym siedzibą Zielonogórsko – Gorzowskiego Wyższego Seminarium Duchownego. Podziwialiśmy rokokowe wnętrze kościoła Wniebowzięcia NMP. Zatrzymaliśmy się również w miejscu szczególnym – w kaplicy z obrazem Matki Bożej Paradyskiej.
Z Paradyża udaliśmy się do Świebodzina, by stanąć u stóp Figury Chrystusa Króla, górującego nad miastem. Na zakończenie pielgrzymki nasze kroki skierowaliśmy do Sanktuarium Miłosierdzia Bożego w Świebodzinie. To tu, przed Jezusem ukrytym w Najświętszym Sakramencie odmówiliśmy wspólnie Koronkę do Bożego Miłosierdzia. To tu nasze serca w tej niezwykłej ciszy kierowały się ku Sercu Jezusa. Maryja – ta zasłuchana w głos Boga, cierpliwie nas słuchająca, poprowadziła nas – u schyłku dnia – prosto w miłosierne ramiona Syna.
To był szczególny czas dla każdego z nas – nas tworzących wspólnotę. Szczególny, bo pragnęliśmy zasłuchać się jak Maryja … Bo daliśmy siebie drugiemu człowiekowi – w słowie, uśmiechu, pomocnej dłoni. Za ten czas, który dobro zrodził w naszych sercach i rodzić ma ciągle w naszym życiu – sobie nawzajem i ks. Proboszczowi - dziękujemy.
Pielgrzymi
