W sobotę 21 października odbyła się pielgrzymka Wspólnoty Żywego Różańca do Sanktuarium Matki Bożej Królowej Miłości i Pokoju Pani Kujaw w Markowicach. Opiekunem i duchowym przewodnikiem był ks. Proboszcz Krzysztof Walkowski. Nasz wyjazd pielgrzymkowy był dla nas również dniem skupienia – w wyjątkowym miesiącu modlitwy różańcowej, tak bliskiej sercu naszej wspólnoty. To czas zatrzymania się, wpatrywania w Maryję, która zawsze kieruje nasz wzrok i serca ku Jezusowi, mówiąc: „Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie" (J 2,5). To Ona, zasłuchana w Słowo Boże, pomaga nam zbliżyć się do Syna, szukać właściwych dróg i odczytywać wolę Bożą naszym w życiu.
Markowice to niewielka wioska w województwie kujawsko – pomorskim. Znajdujący się w niej kościół o bogatej historii stanowi duchową stolicę Kujaw. Obecnie kościół posiada miano Bazyliki Mniejszej pw. Nawiedzenia Najświętszej Maryi Panny i Sanktuarium Matki Bożej Królowej Miłości i Pokoju. Usytuowany jest on w pięknym parku i z dala od ulicznego zgiełku.
Kult Matki Bożej Markowickiej trwa nieprzerwanie od wielu lat. Słynąca z wielu łask i uzdrowień figurka Matki Boskiej z Dzieciątkiem – dziś umieszczona w ołtarzu głównym kościoła – znajduje się w Markowicach od 1630 roku.
Podczas pielgrzymki poznaliśmy historię powstania sanktuarium, od początku związanego właśnie z kultem Matki Bożej oraz z licznymi uzdrowieniami. Sanktuarium Markowickim przez lata opiekowali się ojcowie karmelici trzewiczkowi, od roku 1921 – Ojcowie Misjonarze Oblaci Maryi Niepokalanej, obecnie zaś (od 2013 roku) – opiekę nad Sanktuarium sprawują księża archidiecezji gnieźnieńskiej. Stąd o losach tego miejsca mogliśmy usłyszeć z ust ks. Jacka Dziela, obecnego proboszcza tamtejszej parafii i kustosza Sanktuarium. Dziś Markowickie Sanktuarium to nie tylko wspaniale odrestaurowane dzieło barokowej sztuki… To ciągle miejsce wielu pielgrzymek i modlitw zanoszonych do Boga przez Maryję. Dziś również i naszych…
Nasz pobyt w Sanktuarium rozpoczęliśmy od oddania czci Jezusowi w Najświętszym Sakramencie podczas trwającej Adoracji, a następnie wszyscy udaliśmy się na przygotowaną przez ks. Proboszcza katechezę. Myślą przewodnią i zadaniem, które wybrzmiało bardzo mocno były słowa „Jak nieść światu Jezusa i być Jego świadkiem?" Aby to się mogło dokonywać, pytaliśmy samych siebie „Czy ja chcę?". Jeśli chcę nieść światu Chrystusa to ma się to dokonywać przez nasze świadectwo życia w codzienności, przez naszą bliską relację z Jezusem, modlitwę i Słowo Boże. To Maryja uczy nas jak trwać przy Jezusie… Tego uczymy się również w modlitwie różańcowej – rozważając tajemnice życia Chrystusa. Tu też w głębi serca zadaliśmy sobie pytanie „Jak ja modlę się na różańcu?". Po katechezie był czas na medytację i Adorację Najświętszego Sakramentu, a następnie uczestniczyliśmy w nabożeństwie do Matki Bożej Markowickiej połączonym z modlitwą różańcową. Kulminacyjnym punktem naszej pielgrzymki była Eucharystia koncelebrowana przez trzech kapłanów, podczas której powierzaliśmy Dobremu Bogu tak wiele osób i spraw…
Po smacznym obiedzie, kawie i ciastku udaliśmy się w podróż do Sanktuarium Matki Bożej Łaskawej w Pieraniu. Tam Proboszcz parafii pw. Św. Mikołaja – ks. Wojciech Stachyra przedstawił szczegółowo całą historię Sanktuarium. Po modlitwie przed cudownym obrazem Madonny z Dzieciątkiem udaliśmy się w drogę powrotną. Czas pielgrzymki to dobry i radosny czas, który ubogacił nas duchowo poprzez kierowane do nas Słowo Boże, wspólną modlitwę i podjętą refleksję nad własnym życiem. Ks. Proboszcz w swej katechezie i w czasie całej pielgrzymki skierował do nas wiele słów, które umocniły naszą wiarę, były pocieszeniem oraz zachętą do dawania świadectwa w naszej codzienności. Wszyscy dziękowaliśmy ks. Proboszczowi za tak wiele dobra… Za ten wspólny czas pielgrzymki – Chwała Panu!
Pielgrzymi
